Vietnam
26 April 2017 | Vietnam, Hanoi
Eya mates,
Het werd weer hoog tijd een verslagje te gaan schrijven aangezien we inmiddels al een paar dagen down under zijn. En ja, met we bedoelen we ons alledrie, want reizen zonder Lot zagen Hill en An niet zitten dus heeft Lot de nobele beslissing gemaakt haar vliegticket om te boeken en ons nog even 3,5 week in Australië op weg te helpen. Inmiddels een week geleden hebben we Azië ingeruild voor het westerse Australië, terwijl we jullie nog niet eens over Vietnam en Maleisië hebben verteld! Dus onder het mom van beter laat dan nooit doen we dat nu!
Terwijl we dit schrijven zijn we tot de conclusie gekomen dat Vietnam toch wel het leukste land in Azië was wat we bezocht hebben of in ieder geval het meest compleet: leuke mensen (heel veel backpackers), chillen en feesten, steden strand en platteland met prachtige natuur en bovenal heerlijk eten! Dit laatste gold overigens voornamelijk voor Lot en Hill aangezien elke maaltijd hier om vlees draait en Anna hierdoor bijna zelf in tofu veranderde. We begonnen in het drukke Ho Chi Minh City (vroeger Saigon) waar we ons op hoop van zegen (elkaars handen fijnknijpend) tussen de duizenden scooters door waanden die werkelijk uit elke hoek tevoorschijn leken te komen. We bezochten hier de Cu Chi tunnels waar Hill en An al na 5 minuten bezweet en claustrofobisch uitkwamen en dan te bedenken dat de Vietnamezen hier tijdens de oorlog soms wel drie dagen achtereen in schuilden en er zelfs een ondergronds 'ziekenhuis' was waar kinderen ter wereld gebracht werden. Als dit nog niet indrukwekkend genoeg was, werden we pas echt geconfronteerd met de hier plaatsgevonden wreedheid bij de aanblik van de agent orange foto's in het war museum waar we ons realiseerden dat de oorlog hier jaren later eigenlijk nog steeds zijn sporen nalaat in de volgende generaties. We trokken ons even terug in ons hostel om bij te komen van deze nieuwe indrukken van de geschiedenis van dit land waar we eigenlijk veel te weinig van wisten. Die avond probeerde we de traditionele pho noodle soup (opnieuw vegetarisch niet veel soeps, haha). De volgende dag verlieten we nog brak van de pub crawl de avond ervoor deze hete en drukke stad voor het kleine kustplaatsje MuiNe. Veel meer dan de duinen hebben we hier alleen niet gezien en we moeten eerlijk toegeven dat we hiermee in ons eigen kleine landje veel rijker zijn. Uitgehongerd aangezien we hier al om 4.30 voor op waren en geïrriteerd door het ramptoerisme waar we hierna deelgenoot van werden gemaakt toen we met 40 mensen door een modderstroom liepen, de rode duinen geel bleken en niemand in het vissersdorpje dat we bezochten echt aan het vissen was, waren we opgelucht toen de tour over was en we om 11.30 eindelijk aan het ontbijt zaten. In Ho Chi Minh hadden we voor 26 euro een hop-on/hop-offbusticket gekocht tot aan Hue waar we na een dag alweer on hopten om naar Dalat te gaan. In Dalat hebben ze geprobeerd om Little Paris na te maken, geprobeerd ja. Wel kan je hier heerlijke aardbeien kopen (voor Anna gelijk maar een kilo van ingeslagen) en een bezoek brengen aan de Mazebar waar je geheid in verdwaald (misschien maar beter dat Hill die avond niet mee was). De volgende dag besloten we ons te wagen aan hetgeen waar Dalat bekend om staar: canyonen, dat wil zeggen abseilen, watersliden, hiken de en cliffjumpen. De perfecte combinatie voor iemand met hoogtevrees, ahum, maar Lot en Hill sleepten Anna er met hun enthousiasme en positieve aanmoedigen doorheen alhoewel ze zelf ook de blauwe plekken en het gevoel van verdrinken niet heel fijn vonden, iets wat zelfs de tip van onze guide 'relax like a noodle' niet had kunnen voorkomen, maar we houden 'm erin. Nu we dit van onze bucketlist hadden afgestreept konden we met een gerust hart verder reizen naar Hoi An. Onderweg skipten we Nha Trang, het plaatsje wat vooral bekend staat om de vele Russen die hier blijkbaar goedkoop naartoe kunnen vliegen en dus niet heel hoog op ons lijstje stond. Nog bijna moesten we er noodgedwongen overnachten omdat de bus hier weer eens een uur eerder vertrok dan gepland, maar gelukkig was onze karma ons dit keer gunstiger gezind. Eindelijk kwamen we aan in Hoi An, het plaatsje waar we al zoveel over gehoord hadden, ook wel bekend als het kledingmakersstadje van Vietnam. We checkten in bij het Sunflower hostel waar we gelijk aanvielen op het hemelse ontbijt met onbeperkt pannenkoeken, fruit, eitjes en ijskoffie waarna we even uit moesten buiken bij het zwembad (het zware backpackersleven). Maar hierna werd het pas echt zwaar toen we aan onze kledingmissie begonnen. Alsof de keuze voor een kledingmaker nog niet genoeg was, mochten we werkelijk kiezen uit alle modellen, kleuren en patronen. Na een hoop getwijfel, wanhoop en stress hadden we een paar uur later onze keuzes gemaakt en dronken we onze spanning voor de eerste fitting de volgende dag (samesame blijft in Azië toch vaak different) eraf in het hostel. Als echte Hollanders buitten we het onbeperkt drinken hier goed uit door elke avond iemand anders van ons de beurt te geven om de rest van drinken te voorzien. Een goed katerontbijt en nog een beetje teleurstellende fitting later konden we de kledingwinkels op de terugweg naar het hostel niet weerstaan (2 maanden niet shoppen doet veel met je). 'S middags volgden we een cookingclass om 's avonds met een goede bodem en in onze nieuwe outfit aan weer een goede avond te beginnen. Zo spendeerden we onze dagen al fietsend door het schattige stadje met gele huisjes, met af en toe een stop bij een kledingwinkel (lees elke 20m), Bahn Mi etend (de goddelijke baguette broodjes die ze hier in Vietnam overal verkopen), zonnend bij het zwembad en 's avonds bierpongen in het hostel eindigend bij de tigertigerbar (elke bar in Azië heet iets met tiger, whynot of don't cry). Onze outfits waren gelukkig gelukt en uiteindelijk precies op tijd af voor we door reisden naar Hue waar we niet veel van zagen omdat het regende maar dit mocht de pret niet drukken en dus gingen we met twee Canadezen en een Deense jongen die we in Hoi An hadden ontmoet op de scooter naar een raar verlaten waterpark. De dag erna pakten we alweer de bus naar Phong Na waar we met deze groep opnieuw scooters huurden en een prachtige loop reden door het landschap met bergen en rijstvelden en een tussenstop in the dark cave waar we al ziplinend naar binnen gingen en gelijk een goedkope spadag hadden toen we in de grot in een modderbad konden drijven. Omwille van de tijd besloten we Ninh Binh (ook bekend om prachtige rijstvelden) te skippen en gelijk de nachtbus naar Hanoi te nemen. Een drukke stad maar wel iets kleiner dan Ho Chi Minh. Het backpackers downtown hostel was super gezellig en ideaal gelegen. We ontdekten het klein koffietentje Cafe Duang waar we de hier beroemde egg coffee probeerden maar de yogurt coffee bleef toch wel onze favoriet (kan je overigens ook prima thuis uit proberen want het is daadwerkelijk yoghurt in koffie, we horen graag wat jullie ervan vinden). Onze dagen in Hoi An spendeerden we met onze Canadese en Deense vrienden, al koffie drinkend, door de stad wandelend, Bahn Mi etend en 's avonds dansend in het hostel (bier kochten we bij een kraampje er tegenover voor 25 cent) om vervolgens de pubcrawl te joinen. Uitslapen zat er hier helaas vaak niet in omdat we elke keer weer uitcheckten om een nieuw uitstapje te doen. Zo gingen we naar het prachtige Halong Bay op een luxe cruise (ja de plaatjes waren voor het eerst in Azië gelijk aan wat we aantroffen), met heerlijk eten en waar we voor het eerst sinds Myanmar weer om 9 uur op bed lagen en zo eindelijk onze slaap in konden halen aangezien we hier toch alleen maar met oudjes (no offence) op de boot zaten. Verder bezochten we in plaats van Sapa het minder bekende en daardoor niet zo toeristische Mai Chau omdat hier meer kans op mooi weer (en daarmee zicht) was en de rijstvelden hier groener waren. Niets was minder waar, we kregen uiteindelijk zelfs een privégids door de prachtige terracefields die nog meer foto ideeën voor insta had dan wij zelf. Een miljoen foto's, een prachtige wandeling waarbij we inderdaad niemand tegenkwamen behalve een enkele local, keerden we terug met de mountainbike (dit keer gelukkig bergafwaarts). Als we meer tijd hadden gehad waren we hier sowieso langer gebleven om naar het nog grotere Phu Long te gaan. Voldaan van onze trip sloten we ons Vietnam avontuur weer af met onze groep in Hoi An. Aangezien yoghurt in Azië schaars is, at Anna dit voor lunch én avondeten. De meiden aten op beerstreet waar we even schrokken toen alle tafels ineens in noodtempo werden opgeruimd met eten en al terwijl alle toeristen nog verbaasd aan de kant stonden met bier in hun hand en de politie langsreed (blijkbaar gebeurt dit elke avond en dit is ook wel te zien want met hetzelfde recordtempo waarin alles naar binnen verdwijnt staat het 5 minuten nadat de politie de hoek om is ook weer terug op zijn plaats). De volgende dag vlogen we met pijn in ons hart weg, want zeker het Noorden van Vietnam is iets waar we echt nog naar terug zouden willen!
Liefs!!
Het werd weer hoog tijd een verslagje te gaan schrijven aangezien we inmiddels al een paar dagen down under zijn. En ja, met we bedoelen we ons alledrie, want reizen zonder Lot zagen Hill en An niet zitten dus heeft Lot de nobele beslissing gemaakt haar vliegticket om te boeken en ons nog even 3,5 week in Australië op weg te helpen. Inmiddels een week geleden hebben we Azië ingeruild voor het westerse Australië, terwijl we jullie nog niet eens over Vietnam en Maleisië hebben verteld! Dus onder het mom van beter laat dan nooit doen we dat nu!
Terwijl we dit schrijven zijn we tot de conclusie gekomen dat Vietnam toch wel het leukste land in Azië was wat we bezocht hebben of in ieder geval het meest compleet: leuke mensen (heel veel backpackers), chillen en feesten, steden strand en platteland met prachtige natuur en bovenal heerlijk eten! Dit laatste gold overigens voornamelijk voor Lot en Hill aangezien elke maaltijd hier om vlees draait en Anna hierdoor bijna zelf in tofu veranderde. We begonnen in het drukke Ho Chi Minh City (vroeger Saigon) waar we ons op hoop van zegen (elkaars handen fijnknijpend) tussen de duizenden scooters door waanden die werkelijk uit elke hoek tevoorschijn leken te komen. We bezochten hier de Cu Chi tunnels waar Hill en An al na 5 minuten bezweet en claustrofobisch uitkwamen en dan te bedenken dat de Vietnamezen hier tijdens de oorlog soms wel drie dagen achtereen in schuilden en er zelfs een ondergronds 'ziekenhuis' was waar kinderen ter wereld gebracht werden. Als dit nog niet indrukwekkend genoeg was, werden we pas echt geconfronteerd met de hier plaatsgevonden wreedheid bij de aanblik van de agent orange foto's in het war museum waar we ons realiseerden dat de oorlog hier jaren later eigenlijk nog steeds zijn sporen nalaat in de volgende generaties. We trokken ons even terug in ons hostel om bij te komen van deze nieuwe indrukken van de geschiedenis van dit land waar we eigenlijk veel te weinig van wisten. Die avond probeerde we de traditionele pho noodle soup (opnieuw vegetarisch niet veel soeps, haha). De volgende dag verlieten we nog brak van de pub crawl de avond ervoor deze hete en drukke stad voor het kleine kustplaatsje MuiNe. Veel meer dan de duinen hebben we hier alleen niet gezien en we moeten eerlijk toegeven dat we hiermee in ons eigen kleine landje veel rijker zijn. Uitgehongerd aangezien we hier al om 4.30 voor op waren en geïrriteerd door het ramptoerisme waar we hierna deelgenoot van werden gemaakt toen we met 40 mensen door een modderstroom liepen, de rode duinen geel bleken en niemand in het vissersdorpje dat we bezochten echt aan het vissen was, waren we opgelucht toen de tour over was en we om 11.30 eindelijk aan het ontbijt zaten. In Ho Chi Minh hadden we voor 26 euro een hop-on/hop-offbusticket gekocht tot aan Hue waar we na een dag alweer on hopten om naar Dalat te gaan. In Dalat hebben ze geprobeerd om Little Paris na te maken, geprobeerd ja. Wel kan je hier heerlijke aardbeien kopen (voor Anna gelijk maar een kilo van ingeslagen) en een bezoek brengen aan de Mazebar waar je geheid in verdwaald (misschien maar beter dat Hill die avond niet mee was). De volgende dag besloten we ons te wagen aan hetgeen waar Dalat bekend om staar: canyonen, dat wil zeggen abseilen, watersliden, hiken de en cliffjumpen. De perfecte combinatie voor iemand met hoogtevrees, ahum, maar Lot en Hill sleepten Anna er met hun enthousiasme en positieve aanmoedigen doorheen alhoewel ze zelf ook de blauwe plekken en het gevoel van verdrinken niet heel fijn vonden, iets wat zelfs de tip van onze guide 'relax like a noodle' niet had kunnen voorkomen, maar we houden 'm erin. Nu we dit van onze bucketlist hadden afgestreept konden we met een gerust hart verder reizen naar Hoi An. Onderweg skipten we Nha Trang, het plaatsje wat vooral bekend staat om de vele Russen die hier blijkbaar goedkoop naartoe kunnen vliegen en dus niet heel hoog op ons lijstje stond. Nog bijna moesten we er noodgedwongen overnachten omdat de bus hier weer eens een uur eerder vertrok dan gepland, maar gelukkig was onze karma ons dit keer gunstiger gezind. Eindelijk kwamen we aan in Hoi An, het plaatsje waar we al zoveel over gehoord hadden, ook wel bekend als het kledingmakersstadje van Vietnam. We checkten in bij het Sunflower hostel waar we gelijk aanvielen op het hemelse ontbijt met onbeperkt pannenkoeken, fruit, eitjes en ijskoffie waarna we even uit moesten buiken bij het zwembad (het zware backpackersleven). Maar hierna werd het pas echt zwaar toen we aan onze kledingmissie begonnen. Alsof de keuze voor een kledingmaker nog niet genoeg was, mochten we werkelijk kiezen uit alle modellen, kleuren en patronen. Na een hoop getwijfel, wanhoop en stress hadden we een paar uur later onze keuzes gemaakt en dronken we onze spanning voor de eerste fitting de volgende dag (samesame blijft in Azië toch vaak different) eraf in het hostel. Als echte Hollanders buitten we het onbeperkt drinken hier goed uit door elke avond iemand anders van ons de beurt te geven om de rest van drinken te voorzien. Een goed katerontbijt en nog een beetje teleurstellende fitting later konden we de kledingwinkels op de terugweg naar het hostel niet weerstaan (2 maanden niet shoppen doet veel met je). 'S middags volgden we een cookingclass om 's avonds met een goede bodem en in onze nieuwe outfit aan weer een goede avond te beginnen. Zo spendeerden we onze dagen al fietsend door het schattige stadje met gele huisjes, met af en toe een stop bij een kledingwinkel (lees elke 20m), Bahn Mi etend (de goddelijke baguette broodjes die ze hier in Vietnam overal verkopen), zonnend bij het zwembad en 's avonds bierpongen in het hostel eindigend bij de tigertigerbar (elke bar in Azië heet iets met tiger, whynot of don't cry). Onze outfits waren gelukkig gelukt en uiteindelijk precies op tijd af voor we door reisden naar Hue waar we niet veel van zagen omdat het regende maar dit mocht de pret niet drukken en dus gingen we met twee Canadezen en een Deense jongen die we in Hoi An hadden ontmoet op de scooter naar een raar verlaten waterpark. De dag erna pakten we alweer de bus naar Phong Na waar we met deze groep opnieuw scooters huurden en een prachtige loop reden door het landschap met bergen en rijstvelden en een tussenstop in the dark cave waar we al ziplinend naar binnen gingen en gelijk een goedkope spadag hadden toen we in de grot in een modderbad konden drijven. Omwille van de tijd besloten we Ninh Binh (ook bekend om prachtige rijstvelden) te skippen en gelijk de nachtbus naar Hanoi te nemen. Een drukke stad maar wel iets kleiner dan Ho Chi Minh. Het backpackers downtown hostel was super gezellig en ideaal gelegen. We ontdekten het klein koffietentje Cafe Duang waar we de hier beroemde egg coffee probeerden maar de yogurt coffee bleef toch wel onze favoriet (kan je overigens ook prima thuis uit proberen want het is daadwerkelijk yoghurt in koffie, we horen graag wat jullie ervan vinden). Onze dagen in Hoi An spendeerden we met onze Canadese en Deense vrienden, al koffie drinkend, door de stad wandelend, Bahn Mi etend en 's avonds dansend in het hostel (bier kochten we bij een kraampje er tegenover voor 25 cent) om vervolgens de pubcrawl te joinen. Uitslapen zat er hier helaas vaak niet in omdat we elke keer weer uitcheckten om een nieuw uitstapje te doen. Zo gingen we naar het prachtige Halong Bay op een luxe cruise (ja de plaatjes waren voor het eerst in Azië gelijk aan wat we aantroffen), met heerlijk eten en waar we voor het eerst sinds Myanmar weer om 9 uur op bed lagen en zo eindelijk onze slaap in konden halen aangezien we hier toch alleen maar met oudjes (no offence) op de boot zaten. Verder bezochten we in plaats van Sapa het minder bekende en daardoor niet zo toeristische Mai Chau omdat hier meer kans op mooi weer (en daarmee zicht) was en de rijstvelden hier groener waren. Niets was minder waar, we kregen uiteindelijk zelfs een privégids door de prachtige terracefields die nog meer foto ideeën voor insta had dan wij zelf. Een miljoen foto's, een prachtige wandeling waarbij we inderdaad niemand tegenkwamen behalve een enkele local, keerden we terug met de mountainbike (dit keer gelukkig bergafwaarts). Als we meer tijd hadden gehad waren we hier sowieso langer gebleven om naar het nog grotere Phu Long te gaan. Voldaan van onze trip sloten we ons Vietnam avontuur weer af met onze groep in Hoi An. Aangezien yoghurt in Azië schaars is, at Anna dit voor lunch én avondeten. De meiden aten op beerstreet waar we even schrokken toen alle tafels ineens in noodtempo werden opgeruimd met eten en al terwijl alle toeristen nog verbaasd aan de kant stonden met bier in hun hand en de politie langsreed (blijkbaar gebeurt dit elke avond en dit is ook wel te zien want met hetzelfde recordtempo waarin alles naar binnen verdwijnt staat het 5 minuten nadat de politie de hoek om is ook weer terug op zijn plaats). De volgende dag vlogen we met pijn in ons hart weg, want zeker het Noorden van Vietnam is iets waar we echt nog naar terug zouden willen!
Liefs!!
-
26 April 2017 - 15:47
Edith:
leuk verslag weer meiden. Blijf lekker genieten! xx -
26 April 2017 - 16:07
Poelie:
wat maken jullie een hoop mee.
en het bruine kleurtje van de foto's snap ik nu ook beter.
Benieuwd hoe jullie Australie vinden...
kuzzie
-
04 Mei 2017 - 17:19
Nora:
in 1 woord WAUW -
08 Mei 2017 - 18:59
Eva:
Chickiess!!
Het klinkt allemaal weer super, wat een avonturen!
Geniet :)
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley