North en the last of Thailand

Lieve vrienden en familie,

Ons laatste nachtje Thailand is daar en dus schrijven we nog ons laatste verslag met goede Wifi voor we het echte reizen gaan ontdekken in Myanmar, waar de pinautomaten schaars zijn en goed internet nog uitgevonden moet worden.
Na het zuiden was het noorden aan de beurt en dus namen we vanaf Koh Tao de ferry en bus naar Bangkok. Hier hadden we 12 uur tijd te doden en besloten we Ayutthaya te bezoeken (een voormalige hoofdstad van Thailand, alhoewel we het idee hebben dat haast elke stad een keer de hoofdstad is geweest). Hier namen we ondanks de hitte zoals het echte Hollanders betaamt de fiets om de ruines van de imposante tempelcomplexen te bekijken, de stad is namelijk compleet verwoest en na een paar uur heb je het dus ook wel gezien.
Dezelfde avond stapten we op de nachtbus naar ChiangMai (je raad het al, een voormalig hoofdstad), welke bijna een vliegtuig leek met stewardessen, slaappakketje en eten aan boord (en dat voor ongeveer 10 euro). Na nog een paar uur slaap te hebben gepakt in het Deejay hostel (met zwembad!!!) huurden we iets minder sportief scooters om de berg op te gaan naar de Doi Suthep tempel waar Anna eindelijk van haar eerste aardbeien genoot en Hill met haar beste acteurskills de 100bath entree ontliep door te doen alsof ze Thais was (en nee ze kan geen woord Thais, maar haar backup plan was doen alsof ze doof was). Op de terugweg vonden we tegenover de Universiteit een heerlijke markt waar je tussen de studenten aan tafel kon bbqen (wat voor Hill heel veel vlees, Anna vis en Lot groenten betekende) en besloten we de avond af te sluiten in club Spicy die helaas op een iets minder studentikoze tijd (1am) al sloot. De volgende dag maakten we goed gebruik van de laatste uurtjes van onze scooters en bezochten we de Grand Canyon, een afgegraven steenvlakte waar ze een zwembad in hadden gemaakt en tot onze verbazing voor het eerst tijdens ons bezoek aan Thailand onze veiligheid in acht werd genomen toen we verplicht zwemvesten aan moesten (ook enigszins ironisch aangezien ze hier niet eens aan helmen op de scooter doen, wij wel hoor pap&mam;) ). De rest van de dag slenterden we door het centrum, bezochten we nog wat tempels en sloten we toen onze voeten al moe waren de dag af op de walking street, waar op zondag de grootste streetmarket wordt gehouden die wij ooit gezien hebben. Gelukkig hield al het heeerlijke eten (lees mangosalad, noodles, een banaanmeloensmoothie en versgemaakt ijs) ons nog op de been. Onze laatste dag in ChiangMai konden we niet anders invullen dan met een bezoek aan een olifanten sanctuary (no riding!) want daar hebben ze in deze omgeving tientallen van, olifanten die mishandeld zijn of jaren veel te hard gewerkt hebben worden gered en komen hier eindelijk tot rust. Voor Lot en Hill de beste en Anna de eennabeste ervaring (duiken blijft nummer 1) van onze reis tot nu toe. Nog nooit kwamen we zo dichtbij, kregen we een lekker natte kus, mochten we ze voeren (we snappen trouwens waarom ze hier hulp bij willen want olifanten eten op een dag 10% van hun lichaamsgewicht en wegen al gauw 3 ton dus reken maar uit), een modderbad geven (overigens ook onze eigen eerste mudfight) en daarna wassen gevolgd door nog een heerlijke lunch voor onszelf. Uniek en echt een must do als je ooit de kans krijgt! Moe maar voldaan genoten we nog even van het zwembad voordat we de volgende dag naar Pai zouden vertrekken.
Op de scooter naar Pai, zo doen de echte backpackers dat en dus ook wij. Een hele mooie route door de bergen waar je heel indrukwekkend uitzicht hebt zolang je het bij daglicht doet. Helaas waren wij onderweg iets teveel onder de indruk van de Bua Tong Waterfall, ook wel de Sticky Waterfall genoemd aangezien je hier helemaal omhoog kunt klimmen zonder te vallen (ja ook ons is het gelukt), waardoor we het laatste stuk in het donker moesten afleggen en helemaal verkleumd aankwamen (hier koelt het namelijk 's avonds wel af). De eerste dag hebben we even goed geacclimatiseerd in bed onder het genot van een serie, verkasten we naar het Spicy Pai Hostel, super mooi, met bamboebedden, klamboes en het gevoel alsof je in een boomhut sliep. Pai is een dorpje tussen de bergen wat door een paar hippies is uitgekozen en al gauw berucht werd als het dorp waar je van plan bent een paar dagen te stoppen maar welke je een week in zijn grip houdt. Het enige wat je hier doet is scooteren (Hill's kick) en de omgeving verkennen, chillen in de zon (Lotte's motto) en heel veel avocado's en aardbeien eten (Anna's hemel). Samen met wat Duitsers, een Fransman en een Brit speelden we bijna alle mogelijke kaartspelletjes in de Yellow Sunset Bar, bezochten we ook hier de Grand Canyon met een prachtige zonsondergang, aten we de lekkerste falafel bij Queen Falafel en sloten we elke avond af in de Don't Cry Bar waar ze de volumeknop van de speakers wel nog moeten vinden. Met pijn in ons hart verlieten we, hoe kan het ook anders, een paar dagen later dan gepland dit hippiedorp en reden we dit keer overdag onze scooters terug naar Chiang Mai waar we op de bus stapten naar Mae Sod, het grensplaatsje waar we straks de oversteek gaan maken naar Myanmar!! Deze maand is voorbij gevlogen en wat hebben we genoten van Thailand! De pad thai, het gebrek aan prullenbakken en de miljoenen spandoeken van de koning komen inmiddels wel onze neus uit, maar alle vette ervaringen en mensen die we ontmoet hebben zullen we zeker missen!!